του Thierry Meyssan
Για αρκετά χρόνια, διαδόθηκε η ιδέα ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ θα ήταν το έμβρυο μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.
Η Νέα Παγκόσμια Τάξης....
αυτό το κλαμπ προσωπικοτήτων με επιρροή δεν είναι παρά μόνο ένα ισχυρό εργαλείο άσκησης πίεσης για την προώθηση των συμφερόντων του ΝΑΤΟ.
Μετά την πρόσβαση στα αρχεία αυτής της πολύ μυστικής λέσχης, ο Thierry Meyssan τεκμηριώνει ότι αυτή η άποψη είναι ένα παραβάν πίσω από το οποίο κρύβεται η πραγματική ταυτότητα της λέσχης: H Μπίλντερμπεργκ (Bilderberg) είναι μια δημιουργία του ΝΑΤΟ.
Στόχος της Λέσχης είναι να πείθει τους ηγέτες να χειραγωγούν την κοινή γνώμη των χωρών τους για την δράση της Ατλαντικής Συμμαχίας
 |
Η πρώτη συνεδρίαση της Λέσχης στο ξενοδοχείο
Μπίλντερμπεργκ (Ολλανδία, 1954)
|
Κάθε χρόνο, από το 1954, εκατό από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής συγκεντρώνονται -κεκλεισμένων των θυρών και με υψηλή προστασία- στο πλαίσιο της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Το σεμινάριο διαρκεί τρεις ημέρες και τίποτα δεν διαδίδεται για το περιεχόμενο των συζητήσεων τους.
Από την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, δημοσιογράφοι ενδιαφέρθηκαν για αυτή την ελιτίστικη και μυστική οργάνωση.
Μερικοί συγγραφείς την είδαν σαν έμβρυο μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και της αποδίδουν την ευθύνη των αποφάσεων των μεγάλων πολιτικών, πολιτιστικών, οικονομικών και στρατιωτικών γεγονότων του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα.
Μια ερμηνεία που υποστήριξε ο Φιντέλ Κάστρο, αλλά τίποτα δεν ήρθε να το επιβεβαιώσει ούτε να το αρνηθεί.
Για να ανακαλύψω τι είναι και τι δεν είναι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, αναζήτησα έγγραφα και μάρτυρες.
Είχα πρόσβαση σε όλα τα αρχεία της για την περίοδο 1954-1966 και σε πολλά μεταγενέστερα και μπόρεσα να συνομιλήσω με έναν από τους πρώην καλεσμένους της, που γνωρίζω από χρόνια.
Κανένας δημοσιογράφος μέχρι σήμερα, και σίγουρα ούτε οι συγγραφείς «μπεστ σελλερ» που διέδωσαν τα παρόντα στερεότυπα δεν είχαν πρόσβαση στα εσωτερικά έγγραφα της Μπίλντερμπεργκ.
Τι ανακάλυψα και τι κατάλαβα:
Η πρώτη συνάντηση
70 προσωπικότητες από 12 χώρες συμμετείχαν στην πρώτη συνεδρίαση της Λέσχης. Πρόκειται για ένα τριήμερο σεμινάριο, από 29 έως 31 Μαΐου 1954, κοντά στο Άρνεμ (Arnhem, Κάτω Χώρες). Οι επισκέπτες χωρίστηκαν και σε δύο άλλα ξενοδοχεία στην περιοχή, αλλά οι συζητήσεις διεξήχθησαν στο κύριο ξενοδοχείο το οποίο έδωσε το όνομά του σε αυτή τη λέσχη.
Οι προσκλήσεις, με επιστολόχαρτο του Ολλανδικού Παλατιού Σούσνταικ (Soestdijk Palace), ήταν μυστηριώδεις.
« Θα εκτιμούσα πολύ την παρουσία σας στη διεθνή διάσκεψη, χωρίς επίσημο χαρακτήρα, που θα πραγματοποιηθεί στην Ολλανδία στα τέλη Μαΐου. Το συνέδριο αυτό επιθυμεί να διερευνήσει μια σειρά θεμάτων μεγίστης σημασίας για το Δυτικό πολιτισμό και προορίζεται να τονώσει τη καλή θέληση (goodwill ) και την αμοιβαία κατανόηση μέσω της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων».
Υπογράφονται από τον σύζυγο-πρίγκιπα της Ολλανδίας Bernhard zur Lippe-Biesterfeld, και συνοδεύονται από μερικές σελίδες διοικητικών πληροφοριών σχετικά με τη μετακίνηση και τη στέγαση.
Μάθαμε ότι οι αντιπρόσωποι προήλθαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από 11 δυτικοευρωπαϊκά Κράτη, έγιναν 6 συνεδρίες των 3 ωρών.
Λαμβάνοντας υπόψη το ναζιστικό παρελθόν του πρίγκιπα Bernhard (ο οποίος υπηρέτησε στο ιππικό των SS μέχρι το γάμο του το 1937 με την Πριγκίπισσα Γιουλιάνα (Princess Juliana)) και στα πλαίσια του Μακαρθισμού, είναι σαφές ότι «τα ζητήματα μεγίστης σημασίας για το Δυτικό πολιτισμό» περιστρέφονται γύρω από τον αγώνα κατά του κομμουνισμού.
Ωστόσο, η εντύπωση των επισκεπτών μετριάζεται από τους δύο πρόεδρους: Ο Αμερικάνος επιχειρηματίας John S. Coleman και ο εξερχόμενος Βέλγος Υπουργός Εξωτερικών Paul van Zeeland.
Ο πρώτος είναι ακτιβιστής του ελεύθερου εμπορίου, ο δεύτερος είναι υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας (ΕΑΚ, CED) [ 1 ].
Τέλος, μόλις διακρίνεται στην άκρη του φόρουμ ο Ιωσήφ Ρέτινγκερ (Joseph Retinger), η φαιά ουσία των Βρετανών.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η ολλανδική και βρετανική μοναρχία έχουν χρηματοδοτήσει αυτή τη συνάντηση για την υποστήριξη της Κοινοτικής Ευρωπαϊκής Άμυνας (ΚΕΑ) και του φιλελεύθερου καπιταλιστικού οικονομικού μοντέλου της ελεύθερης αγοράς κατά του αντι-αμερικανισμού που προωθούν οι κομμουνιστές και οι Γκωλικοί (Gaullists).
Ωστόσο, τα φαινόμενα απατούν.
Δεν πρόκειται για εκστρατεία υπέρ της ΚΕΑ, αλλά για μια κινητοποίηση των ελίτ υπέρ του Ψυχρού Πολέμου.
Η Αυτού Υψηλότατης Πρίγκιπας Bernhard επελέγη για τη σύγκληση αυτής της διάσκεψης, διότι το καθεστώς του ως σύζυγος-πρίγκιπας του δίνει μια κρατική υπόσταση χωρίς να είναι επίσημη.
Κρύβει την ουσία: μια διακυβερνητική οργάνωση που σκοπεύει να χειραγωγήσει τις κυβερνήσεις των Κρατών μελών της.
Ο John S. Coleman δεν είναι ακόμα πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά μόλις δημιούργησε την Επιτροπή Πολιτών για την Εθνική Πολιτική Εμπορίου (ΕΠΕΠΕ) (Citizen’s Committee for a National Trade Policy — CCNTP).
Σύμφωνα με τον ίδιο, η απόλυτη ελευθερία των συναλλαγών, δηλαδή, η παραίτηση από όλους του τελωνειακούς δασμούς, θα επιτρέψει στις σύμμαχες με τις Ηνωμένες Πολιτείες χώρες να αυξήσουν τον πλούτο τους και να χρηματοδοτήσουν την Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (δηλ. οδηγεί στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και την ενσωμάτωση της στην στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ)
Ωστόσο, από τα έγγραφα που τέθηκαν στη διάθεσή μας, φαίνεται ότι η ΕΠΕΠΕ — CCNTP ανήκει στους πολίτες από το όνομα της και μόνο.
Στην ουσία πρόκειται για πρωτοβουλία του Charles D. Jackson, του συμβούλου για ψυχολογικό πόλεμο του Λευκού Οίκου.
Στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, η κίνηση διευθύνεται από τον William J. Donovan, πρώην διοικητή μίας μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ για θέματα του δεύτερου π. πολέμου και που έγινε ιδρυτής μιας νέας μυστικής υπηρεσίας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, η Gladio [ 2 ].
Ο Paul van Zeeland δεν είναι μόνο ο υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας, αλλά είναι επίσης ένας πολιτικός με μεγάλη εμπειρία.
Κατά την Απελευθέρωση, τέθηκε πρόεδρος της Ανεξάρτητης Λίγκας για την Ευρωπαϊκή Συνεργασία (ILAE) της οποίας στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια τελωνειακή και νομισματική ένωση.
Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε από τον Joseph Retinger, που ήδη αναφέρθηκε.
Συγκεκριμένα ο Retinger, ο οποίος ενήργησε ως γραμματέας της διάσκεψης της Μπίλντερμπεργκ, υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του πολέμου στην αγγλική μυστική υπηρεσία (OES) του Στρατηγού Κόλιν Γκάμπινς.
Πολωνός τυχοδιώκτης, ο Ρέτινγκερ βρέθηκε σύμβουλος της εξόριστης κυβέρνησης Σικόρσκι (Sikorski) στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στο Λονδίνο, κινούσε το μικρό σώμα των εξόριστων κυβερνήσεων, και απέκτησε το καλύτερο καρνέ διευθύνσεων της απελευθερωμένης Ευρώπης.
Ο φίλος του, ο Σερ Γκάμπινς είχε εγκαταλείψει επίσημα την υπηρεσία και η αγγλική μυστική υπηρεσία (OES) διαλύθηκε.
Διοικούσε μια μικρή επιχείρηση χαλιών και υφασμάτων, η οποία του χρησίμευε ως «κάλυμμα».
Στην πραγματικότητα, παράλληλα με τον ομόλογό του Ντόνοβαν, ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία του αγγλικού υποκαταστήματος της Gladio.
Συμμετείχε σε όλες τις προπαρασκευαστικές συνεδριάσεις της διάσκεψης της Μπίλντερμπεργκ και ήταν παρών μεταξύ των προσκεκλημένων, καθισμένος δίπλα στον Τσαρλς Δ. Τζάκσον.
Εν αγνοία λοιπόν των συμμετεχόντων, οι μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ είναι οι κινητήριες δυνάμεις της υπόθεσης «Μπίλντερμπεργκ».
Οι Bernhard, Coleman και Van Zeeland χρησιμοποιούνται σαν ομπρέλες
 |
Ο Χένρι Κίσινγκερ, μέλος του σκληρού πυρήνα
και υπεύθυνος για τις προσκλήσεις
|
Με τον κίνδυνο να δυσαρεστήσω τους δημοσιογράφους με φαντασία, οι οποίοι πιστεύουν να έχουν διακρίνει στην Μπίλντερμπεργκ μια επιθυμία για την δημιουργία μιας μυστικής παγκόσμιας διακυβέρνησης, αυτό το κλαμπ προσωπικοτήτων με επιρροή δεν είναι παρά μόνο ένα ισχυρό εργαλείο άσκησης πίεσης για την προώθηση των συμφερόντων του ΝΑΤΟ.
Είναι πολύ πιο σοβαρό και επικίνδυνο, γιατί είναι το ΝΑΤΟ που φιλοδοξεί να είναι μια μυστική κυβέρνηση που εγγυάται τη βιωσιμότητα του παγκόσμιου status quo και την επιρροή των ΗΠΑ.
Εξάλλου, η ασφάλεια της κάθε μεταγενέστερης συνεδρίασης, δεν θα παρέχεται από την φιλοξενούσα αστυνομία, αλλά από τους στρατιώτες της Συμμαχίας.
Ανάμεσα στους δέκα εγγεγραμμένους ομιλητές, υπήρξαν δύο πρώην πρωθυπουργοί (Guy Mollet, Γαλλία, Alcide de Gasperi, Ιταλία), τρεις υπεύθυνοι του Σχεδίου Μάρσαλ, το γεράκι του Ψυχρού Πολέμου (Paul H. Nitze) και κυρίως ένας πολύ ισχυρός τραπεζίτης, ο Νταίηβιντ Ροκφέλερ (David Rockefeller).
Σύμφωνα με τα προπαρασκευαστικά έγγραφα, είκοσι από τους συμμετέχοντες γνώριζαν περί τίνος πρόκειται.
Ήξεραν λίγο- πολύ με λεπτομέρεια, ποιοι τραβάνε τα σχοινιά και προετοίμαζαν εκ των προτέρων τις ομιλίες τους.
Είχαν προετοιμαστεί και οι πιο μικρές λεπτομέρειες και δεν άφησαν κανένα στοιχείο αυτοσχεδιασμού.
Αντιθέτως, οι πενήντα άλλοι συμμετέχοντες δεν γνώριζαν τίποτα!
Είχαν επιλεγεί για να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις τους και τη κοινή γνώμη στις χώρες τους.
Το σεμινάριο οργανώθηκε για να τους πείσει και να τους ωθήσει να διαδώσουν τα μηνύματα που ήθελαν.
Οι παρεμβάσεις δεν αντιμετώπισαν τα μεγάλα διεθνή προβλήματα, αλλά ανέλυσαν την υποτιθεμένη ιδεολογική στρατηγική των Σοβιετικών και καθόρισαν το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί στον «ελεύθερο κόσμο».
Οι πρώτες παρεμβάσεις αξιολόγησαν την κομμουνιστική απειλή:
Οι «συνειδητοί κομμουνιστές» είναι άτομα που σκοπεύουν να θέσουν την πατρίδα τους στην υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης για να επιβάλει ένα κολεκτιβιστικό σύστημα στο κόσμο. Θα πρέπει να καταπολεμηθούν. Αλλά αυτός ο αγώνας είναι δύσκολος, επειδή αυτοί οι «συνειδητοίκομμουνιστές» κρύβονται στην Ευρώπη πίσω από μια μάζα ψηφοφόρων που δεν γνωρίζουν τίποτα για τα σκοτεινά σχέδια τους και τους ακολουθούν με την ελπίδα καλύτερων κοινωνικών συνθηκών.
Σταδιακά, η ρητορική σκλήρυνε.
Ο «ελεύθερος κόσμος» πρέπει να αντιμετωπίσει την «παγκόσμια κομμουνιστική συνωμοσία», όχι μόνο γενικά, αλλά και απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις για τις επενδύσεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη ή για την απόαποικιοποίηση.
Τέλος, οι ομιλητές κατέληξαν στο βασικό πρόβλημα, που οι Σοβιετικοί, όπως είπαν, εκμεταλλεύονται προς όφελος τους: για πολιτιστικούς και ιστορικούς λόγους οι ηγέτες του «ελεύθερου κόσμου» θα χρησιμοποιούν διαφορετικά επιχειρήματα στις ΗΠΑ και διαφορετικά στην Ευρώπη, ακόμα και αν μερικές φορές αντιφάσκουν μεταξύ τους.
Η πιο χαρακτηριστική υπόθεση είναι αυτή των εκκαθαρίσεων που οργανώθηκαν από το γερουσιαστή Μακάρθυ (McCarthy) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν απαραίτητες για να σωθεί η δημοκρατία, αλλά η επιλεγείσα μέθοδος θεωρήθηκε στην Ευρώπη σαν μια μορφή ολοκληρωτισμού.
Το τελικό μήνυμα ήταν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διπλωματικής διαπραγμάτευσης, κανενός συμβιβασμού με τους «κόκκινους».
Πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία στους κομμουνιστές να διαδραματίσουν ένα ρόλο στη Δυτική Ευρώπη, αλλά θα χρειαστεί πονηριά: καθώς δεν μπορούμε να τους συλλάβουμε και να τους πυροβολήσουμε, θα πρέπει να τους εξουδετερώσουμε με διακριτικότητα, χωρίς οι ψηφοφόροι τους να το καταλάβουν.
Με λίγα λόγια, η ιδεολογία που αναπτύσσεται είναι αυτή του ΝΑΤΟ και της Gladio.
Δεν ειπώθηκε ποτέ ότι οι εκλογές θα ήταν κάλπικες, ούτε ότι θα δολοφονούσαν τους χλιαρούς, αλλά όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι για να σωθεί ο «ελεύθερος κόσμος», θα έπρεπε η ελευθερία να τεθεί σε παρένθεση.
Παρά το γεγονός ότι η προτεινόμενη Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (EDC) απέτυχε τρεις μήνες αργότερα κάτω από τα κτυπήματα των κομμουνιστών βουλευτών και των «εξτρεμιστών εθνικιστών» (δηλαδή, των γκωλικών) στο Γαλλικό Κοινοβούλιο, η Διάσκεψη θεωρήθηκε επιτυχής.
Σιγά – σιγά οι Δυτικοευρωπαίοι απέκτησαν όλο και μικρότερη συνείδηση των ελευθεριών που έχαναν ενώ μάθαιναν ολοένα και περισσότερο για τις ελευθερίες που στερούνταν οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης.
Η Μπίλντερμπεργκ γίνεται οργανισμός
Μια δεύτερη διάσκεψη πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία από 18 έως 20 Μαρτίου 1955. Στο Μπαρμπιζόν (Barbizon).
Συνειδητοποίησαν ότι αυτά τα συνέδρια θα είναι ετήσια και απαιτείται μια μόνιμη Γραμματεία.
Ο Πρίγκιπας Bernhard αποσύρεται, όταν πιάστηκε επ’ αυτόφωρο για αθέμιτη άσκηση επιρροής (σκάνδαλο Lockheed Martin).
 |
Ο Ετιέν Νταβινιόν, Γενικός Γραμματέας
της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ |
Παραδίδει στον πρώην Πρωθυπουργό της Βρετανίας Alec Douglas Home (1977-80) την Προεδρία που στη συνέχεια θα αποκτήσουν ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας και Πρόεδρος Walter Scheel (1981-1985), ο πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Eric Roll (1986-89), ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Peter Carrington (1990-1998) και τέλος ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ετιέν Νταβινιόν (από το 1999 μέχρι σήμερα).
Για πολλά χρόνια ο πρόεδρος της Λέσχης Bilderberg επικουρείται από δύο Γενικούς Γραμματείς, έναν για την Ευρώπη και τον Καναδά (τα υποτελή Κράτη) και έναν για τις ΗΠΑ (ο Φεουδάρχης), ενώ από το 1999 δεν υπάρχει παρά μόνο ένας γενικός γραμματέας.
Από χρόνο σε χρόνο, οι συζητήσεις επαναλαμβάνονται και γίνονται άκρως περιττές, ώστε χρειάζεται να αλλάζουν οι επισκέπτες.
Υπάρχει πάντα ένας σκληρός πυρήνας που προετοιμάζει το σεμινάριο εκ των προτέρων και οι νεοφερμένοι που διδάσκονται την αναθεωρημένη ατλαντική ρητορική εκείνης της στιγμής.
Αυτή την εποχή, τα ετήσια σεμινάρια συγκεντρώνουν πάνω από 120 συμμετέχοντες, από τους οποίους το ένα τρίτο αποτελούν τον σκληρό πυρήνα.
Οι τελευταίοι επιλέγονται από τη Συμμαχία βάσει της σημασίας των σχέσεων τους και της ικανότητάς τους να επηρεάζουν, ανεξαρτήτως των καθηκόντων τους, την κοινωνία. Έτσι, παραμένουν μέλη αυτού του σκληρού πυρήνα ακόμη όταν αλλάζουν εργασία.
Ακολουθεί στο τέλος του άρθρου, ο ακριβής κατάλογος του σκληρού πυρήνα, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, τα οποία χρησιμοποιούνται σαν καθρέφτης για τους επισκέπτες, και άλλα λιγότερο επίλεκτα μέλη να μην τρομάξουν οι νεοεισερχόμενοι.
Οι συμμετέχοντες στη Λέσχη δεν δεσμεύουν τις εταιρείες ή ιδρύματα όπου εργάζονται.
Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε την ποικιλομορφία των επαγγελματικών τομέων τους.
Το λόμπι της ισχυρότατης παγκόσμιας στρατιωτικής οργάνωσης
Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των θεμάτων που συζητήθηκαν στα ετήσια σεμινάρια έχει αυξηθεί σύμφωνα με τη διεθνή επικαιρότητα.
Αλλά αυτό δεν μας λέει τίποτα, γιατί αυτές οι συζητήσεις δεν έχουν κανένα αντικείμενο από μόνες τους, είναι απλά δικαιολογίες για να περάσουν τα μηνύματα.
Δυστυχώς, δεν είχαμε πρόσβαση στα πιο πρόσφατα προπαρασκευαστικά έγγραφα και μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για τα συνθήματα που προσπαθεί το ΝΑΤΟ να μεταδώσει μέσω αυτών των διαμορφωτών της κοινής γνώμης.
Η φήμη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ οδήγησε ορισμένους συγγραφείς να της εκχωρήσουν δυνατότητες διορισμού.
Για παράδειγμα, αναφέρθηκε ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρυ Κλίντον εξαφανίστηκαν για μία ημέρα, στις 6 Ιουνίου 2008, για να διαπραγματευτούν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, το τέλος της αντιπαλότητας τους.
Στην πραγματικότητα πήγαν στο ετήσιο σεμινάριο της Λέσχης Μπίντερμπεργκ στη Chantilly (Βιρτζίνια, ΗΠΑ).
Την επόμενη μέρα, η κα Κλίντον ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τον αγώνα. Μερικοί συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η απόφαση ελήφθη κατά τη συνεδρίαση της Λέσχης.
Αυτό δεν είναι λογικό, δεδομένου ότι η απόφαση ήταν βέβαιη τις τρεις τελευταίες ημέρες λόγω του αριθμού των εκλεκτόρων για τον γερουσιαστή Ομπάμα στην επιτροπή ανάδοχης του Δημοκρατικού Κόμματος.
Σύμφωνα με την πηγή μας, κάτι άλλο συνέβη.
Ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρυ Κλίντον σύναψαν μια οικονομική και πολιτική συμφωνία.
Ο γερουσιαστής Ομπάμα γέμισε το ταμείο της αντιπάλου του και της πρόσφερε μια θέση στη διοίκησή του (η κ. Κλίντον αρνήθηκε την αντιπροεδρία και επέλεξε το Υπουργείο Εξωτερικών) σε αντάλλαγμα για την ενεργή υποστήριξή της κατά τη διάρκεια της εκστρατείας κατά του ρεπουμπλικάνου υποψήφιου Μακέιν .
Στη συνέχεια, οι δύο ηγέτες εισήχθησαν από τον James A. Johnson στη διάσκεψη της Μπίλντερμπεργκ, όπου διαβεβαίωσαν τους συμμετέχοντες ότι θα συνεργαστούν.
Από πολύ καιρό πριν, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν ο υποψήφιος του ΝΑΤΟ.
Οι πρώτες χρηματοδοτήσεις της εκστρατείας του χορηγήθηκαν από το Στέμμα της Αγγλίας μέσω του επιχειρηματία Nadhmi Auchi.
Παρουσιάζοντας τον μαύρο γερουσιαστή στα μέλη της Μπίλντερμπεργκ, η Ατλαντική Συμμαχία διοργάνωνε, σε παγκόσμια κλίμακα, τις διεθνείς δημόσιες σχέσεις του μελλοντικού προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Επίσης, αναφέρθηκε ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ οργάνωσε ένα αυτοσχέδιο δείπνο, εκτός σεμιναρίου, στις 14 Νοεμβρίου 2009 στο Chateau de Val Duchesse, που ανήκει στον βασιλιά του Βελγίου.
Ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Herman van Rompuy εκφώνησε μια ομιλία.
Ωστόσο, πέντε ημέρες αργότερα εξελέγη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Και πάλι, μερικοί συγγραφείς συμπέραναν λάθος ότι η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ήταν το «kingmaker».
Στην πραγματικότητα, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα μπορούσε να επιλεγεί εκτός των κύκλων του ΝΑΤΟ αφού –να το θυμίσουμε- η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε από τις μυστικές ρήτρες του Σχεδίου Μάρσαλ.
Και αυτή η επιλογή έπρεπε να εγκριθεί από τα κράτη μέλη.
Αυτό το είδος απόφασης απαιτεί μακρόχρονες διαπραγματεύσεις και δεν παίρνεται σε ένα δείπνο μεταξύ φίλων.
Επίσης σύμφωνα με την πηγή μας, ο Πρόεδρος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ Ετιέν Νταβινιόν, συγκάλεσε αυτό το εξαιρετικό δείπνο για να παρουσιάσει τον van Rompuy στους κύκλους επιρροής του.
Το πράγμα ήταν ακόμη περισσότερο αναγκαίο διότι το πρώτο πρόσωπο που κατέλαβε τη νέα θέση του προέδρου της Ένωσης ήταν εντελώς άγνωστο έξω από τη χώρα του.
Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο κ. Van Rompuy παρουσίασε το πρόγραμμα του για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φόρου για τη άμεση χρηματοδότηση των θεσμικών οργάνων της Ένωσης, χωρίς να περάσουν από τα κράτη μέλη.
Τα μέλη της Μπίλντερμπεργκ ανέλαβαν την υποχρέωση να διακηρύξουν παντού όπου μπορούσαν, ότι γνωρίζουν τον Herman von Rompuy και επιβεβαιώνουν τις ικανότητες του για να προεδρεύει την Ένωση.
 |
Ο Νταίηβιντ Ροκφέλερ, το αρχαιότερο μέλος
της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ
|
Η πραγματικότητα για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι λοιπόν λιγότερη ρομαντική από ότι φαντάστηκαν ορισμένοι επιτυχείς συγγραφείς.
Η απίστευτη ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεων για την εξασφάλιση της ασφάλειας της δεν αποσκοπεί τόσο στην προστασία της παρά στον εντυπωσιασμό των συμμετεχόντων.
Δεν δείχνουν τη δύναμή τους, αλλά δείχνει ότι η μόνη πραγματική εξουσία στη Δύση, είναι το ΝΑΤΟ.
Οι επισκέπτες είναι ελεύθεροι να την στηρίζουν και να στηρίζονται από αυτήν ή να την καταπολεμήσουν και να συνθλίβονται αδυσώπητα.
Επιπλέον, αν και η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ανάπτυξε στην αρχή μια αντι-κομμουνιστική ρητορική, δεν στράφηκε εναντίον της ΕΣΣΔ και τώρα δεν στράφηκε εναντίον της Ρωσίας.
Ακολουθεί τη στρατηγική της Συμμαχίας που δεν είναι ένα σύμφωνο κατά της Μόσχας, αλλά για την άμυνα –και την ενδεχομένη επέκταση- της ζώνης επιρροής της Ουάσιγκτον.
Στην ίδρυση του, το ΝΑΤΟ ήλπιζε να ενσωματώσει την Σοβιετική Ένωση, που θα ισοδυναμούσε με τη δέσμευση από τη Μόσχα να μην αμφισβητήσει τη διαίρεση του κόσμου μετά την διάσκεψη του Πότσνταμ και της Γιάλτας.
Πρόσφατα, η Συμμαχία καλωσόρισε τον Πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ στη Σύνοδο Κορυφής της Λισσαβόνας και πρότεινε στην Ρωσία να ενωθεί.
Δεν θα επρόκειτο για υποταγή, αλλά για αναγνώριση της Νέας Παγκοσμίας Τάξης, στην οποία όλη η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη πέρασε στην τροχιά των ΗΠΑ.
Η προσχώρηση της Ρωσίας θα ήταν κατά κάποιο τρόπο μια Συνθήκη Ειρήνης: Η Μόσχα θα αποδέχονταν την ήττα της στον Ψυχρό Πόλεμο και την νέα διαίρεση του κόσμου.
Στην περίπτωση αυτή, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ θα προσκαλεί και Ρώσους στις ετήσιες συναντήσεις της.
Δεν θα τους ζήταγε να επηρεάσουν την κοινή γνώμη της Ρωσίας για να την εξαμερικανίσουν, αλλά να την πείσουν να παραιτηθεί από τα όνειρα του μεγαλείου του παρελθόντος.
[ 1 ] Η ΔΑΠ είναι ένα πρόγραμμα που στόχευε στη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού ενταγμένου στο ΝΑΤΟ. Απορρίφθηκε από το Γαλλικό Κοινοβούλιο το 1954 με πρωτοβουλία των γκωλικών και του Κομμουνιστικού Κόμματος. Έπρεπε να περιμένουμε το 2010-11 για να βρει αυτό το σχέδιο το ντεμπούτο του με την γαλλο-βρετανική συμμαχία μέσα στο ΝΑΤΟ και τον πόλεμο της Λιβύης.
[ 2 ] " Οι μυστικοί στρατοί του ΝΑΤΟ ", του Daniele Ganser.
[ 3 ] " Η κρυφή βιογραφία του Ομπάμα: μια οικογένεια στην υπηρεσία της CIA »(2 μέρη), από τον Wayne Madsen, Δίκτυο Βολταίρος, στις 30 Αυγούστου και 20 Σεπτέμβρη 2010.
Διοικητικό Συμβούλιο
Josef Ackermann
|
Ελβετός τραπεζίτης, επικεφαλής της Deutsche Bank, Αντιπρόεδρος του Φόρουμ του Νταβός.
|
Roger C.Altman
|
U. S. Banker, πρώην σύμβουλος της εκστρατείας για να Τζον Κέρι και Χίλαρι Κλίντον, διευθυντής της επενδυτικής τράπεζας Evercore Partners Inc.
|
Francisco Pinto Balsemão
|
Ο πρώην σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Πορτογαλίας (1981-1983), πρόεδρος και ιδρυτής της μεγαλύτερης ομάδας της SIC πορτογαλικό τηλεοπτικό κανάλι. (Τ)
|
Fran Bernabe
|
αφεντικό της Telecom Italia (Τ)
|
Henri de Castries
|
Διευθύνων Σύμβουλος της γαλλικής ασφαλιστικής AXA
|
Juan Luis Cebrian
|
Διευθυντής του ομίλου μέσων ενημέρωσης Prisa και μετάδοσης στα ισπανικά.
|
W. Edmund Clark
|
Καναδός τραπεζίτης, PDF, Toronto-Dominion Bank Financial Group
|
Ο Kenneth Clarke
|
Πρώην Αντιπρόεδρος της British American Tobacco (1998-2007), Σφραγιδοφύλακας και υπουργός Δικαιοσύνης, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κινήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο.
|
George A.David
|
Διευθύνων Σύμβουλος της Coca-Cola Ελλάδος.
|
Etienne Davignon
|
Βέλγος επιχειρηματίας, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1981-1985), νυν Αντιπρόεδρος της Suez-Tractebel.
|
Anders Eldrup
|
Διευθύνων Σύμβουλος της δανικής εταιρείας DONG Energy πετρελαίου και φυσικού αερίου.
|
Τόμας Έντερς
|
Διευθυντής της Airbus.
|
Victor Halberstadt
|
Καθηγητής Οικονομικών στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο του Leiden, συμβουλεύει διάφορες εταιρείες όπως η Goldman Sachs και η Daimler-Chrysler.
|
James A.Johnson
|
ΗΠΑ, ήταν ο κύριος συντελεστής για το Δημοκρατικό Κόμμα και αρχιτέκτονας της υποψηφιότητας του Μπαράκ Ομπάμα. Είναι αντιπρόεδρος της Περσέα επενδυτικής τράπεζας.
|
John Kerr των Kinlochard
|
Ο πρώην πρεσβευτής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ουάσιγκτον, ο αντιπρόεδρος της Βασιλικής Ολλανδικής ομάδας Shell Oil (Τ)
|
Klaus Kleinfeld
|
Γερμανός, Διευθύνων Σύμβουλος του γίγαντα αλουμινίου των ΗΠΑ, Alcoa.
|
Μουσταφά V. Koç
|
Διευθύνων Σύμβουλος της Koç Holding, η πρώτη τουρκική εταιρεία.
|
Marie-Josée Kravis Drouin-
|
Οικονομική αρθρογράφος σε έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα στον Καναδά. Ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Hudson πολύ μιλιταριστική. Είναι η τρίτη σύζυγος του Ερρίκου Kravis.
|
Jessica T.Mathews
|
Η πρώην διευθύντρια του Global Υποθέσεων στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Τρέχουσα διευθύντρια του Ιδρύματος Carnegie.
|
Thierry de Montbrial
|
Οικονομολόγος, ιδρυτικός διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (IFRI) και της Παγκόσμιας Πολιτικής Διάσκεψης .
|
Mario Monti
|
Ιταλός οικονομολόγος, πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Ανταγωνισμού (1999-2005), συν-ιδρυτής της Ομάδας Spinelli για τον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό.
|
Egil Myklebust
|
Πρώην πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της νορβηγικής Scandinavian Airlines System (SAS).
|
Matthias Nass
|
Αναπληρωτής Διευθυντής της γερμανικής εφημερίδας Die Zeit
|
Jorma Ollila
|
Φινλανδή επιχειρηματίας, πρώην Διευθύνουσα Σύμβουλος της Nokia, και νυν πρόεδρος της Βασιλικής Ολλανδικής ομάδας Shell Oil.
|
Richard N.Μαργαριτάρι
|
Πρώην Πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Εθνικής Άμυνας στο Πεντάγωνο, αλλά και ένας βασικός ηγέτης της στρωσιανής σχολής (δάσκαλος Leo Strauss)
|
Heather Reisman
|
Καναδική Διευθύνουσα Σύμβουλος της Publishing Group Indigo-κεφαλαίων.
|
Rudolf Scholten
|
Ο πρώην αυστριακός υπουργός Οικονομικών, Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας.
|
Peter D.Sutherland
|
Ο πρώην ιρλανδός Ευρωπαίος Επίτροπος για τον ανταγωνισμό, τότε Γενικός Διευθυντής του ΠΟΕ. Πρώην διευθυντής της BP. Νυν πρόεδρος της Goldman Sachs International. Πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού τμήματος της Τριμερούς Επιτροπής, και ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Στρογγυλής Τράπεζας Βιομηχάνων, τώρα επίτιμος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κινήματος της Ιρλανδίας.
|
Ι. Μάρτιν Τέιλορ
|
Ο πρώην Βρετανός βουλευτής, διευθύνων σύμβουλος του γίγαντα χημικών και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων της Syngenta.
|
Peter A.Thiel
|
Διευθύνων Σύμβουλος της PayPal, πρόεδρος της Clarium Capital Management μέτοχος του Facebook.
|
Daniel L.Vasella
|
Διευθύνων Σύμβουλος της ελβετικής φαρμακευτικής Novartis.
|
Jacob Wallenberg
|
Σουηδός τραπεζίτης, είναι ένας σκηνοθέτης πολλών πολυεθνικών εταιρειών.
|
Τα μέλη του κρυφού πυρήνα
Καρλ Μπιλντ
|
Ο πρώην Φιλελεύθερος πρωθυπουργός της Σουηδίας (1991-94), πρώην ειδικός απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών στα Βαλκάνια (1995-97, 1999-2001), νυν Υπουργό Εξωτερικών. (Τ)
|
Oscar Bronner
|
Διευθύνων Σύμβουλος της αυστριακή εφημερίδα Der Standard .
|
Timothy Γ.Collins
|
ΗΠΑ, διευθυντής του επενδυτικού κεφαλαίου Ripplewood. (Τ)
|
John Elkann
|
Διευθύνων Σύμβουλος του ιταλικού ομίλου Fiat Auto (ο παππούς του Gianni Agnelli ήταν για σαράντα χρόνια ένας από τους ηγέτες της Ομάδας Bilderberg. Έχει κληρονομήσει την οικογενειακή περιουσία μετά το θάνατο του παππού του Giovanni και τον πρόωρο θάνατο του Edoardo, θείου του. Ωστόσο, αστυνομικές πηγές ήταν πεπεισμένες ότι ο Edoardo δολοφονήθηκε μετά την προσχώρηση του στο σιιτικό ισλαμιστή, ώστε ο πλούτος να παραμείνει στο εβραϊκό μέρος της οικογένειας).
|
Martin S.Feldstein
|
Ο πρώην οικονομικός σύμβουλος του Ρόναλντ Ρέιγκαν (1982-84), και νυν οικονομικός σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα. Ήταν, επίσης, σύμβουλος του Τζορτζ Μπους. Διδάσκει στο Χάρβαρντ. (Τ)
|
Ο Χένρι Κίσινγκερ
|
Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, κεντρική φιγούρα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ. Πρόεδρος της εταιρείας συμβούλων Kissinger Associates.
|
Henry R. Kravis
|
ΗΠΑ, διαχειριστής της KKR. Διοργάνωσε έναν σημαντικό έρανο για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
|
Neelie Kroes
|
Ολλανδή πρώην φιλελεύθερη υπουργός Μεταφορών, Ευρωπαία Επίτροπος αρμόδια για τον ανταγωνισμό και νυν για την ψηφιακή κοινωνία.
|
Bernardino Leon
|
Ισπανός διπλωμάτης, ο Γενικός Γραμματέας της Προεδρίας της Σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο.
|
Frank McKenna
|
Πρώην μέλος της Ελεγκτικής Επιτροπής, καναδική υπηρεσία πληροφοριών ασφάλειας, πρέσβης του Καναδά στην Ουάσιγκτον (2005-06), Αντιπρόεδρος της Toronto-Dominion Bank.
|
Βεατρίκη της Ολλανδίας
|
Βασίλισσα της Ολλανδίας. Είναι η κόρη του Πρίγκιπα Bernhard.
|
George Osborne
|
Βρετανός υπουργός Οικονομικών. θεωρείται νεο-συντηρητικός Ευρωσκεπτικιστής. Αντίθετος στη συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
|
Robert S.Prichard
|
Καναδός οικονομολόγος, διευθυντής της Torstar.
|
David Rockefeller
|
Ο πατριάρχης μιας μεγάλης σειράς των τραπεζιτών. Είναι το παλαιότερο μέλος του πυρήνα της Μπίλντερμπεργκ. Είναι επίσης πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής, μια παρόμοια οργάνωση που ενσωματώνει και ασιάτες.
|
James D.Wolfensohn
|
Αυστραλός, ο οποίος πήρε την αμερικανική υπηκοότητα για να γίνει Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας (1995-2005), νυν διευθυντής της εταιρείας συμβούλων επιχειρήσεων Wolfensohn & Co
|
Robert B.Zoellick
|
Διπλωμάτης των ΗΠΑ, πρώην εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών Εμπορίου (2001-05), σημερινός πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
|
Thierry Meyssan
Γάλλος λόγιος, ιδρυτής και πρόεδρος του Δικτύου Βολταίρου και της διάσκεψης του άξονα για την Ειρήνη. Δημοσιεύει τις αναλύσεις του για την εξωτερική πολιτική στον αραβικό τύπο, στη Λατινική Αμερική και στη Ρωσία. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά:
Μετάφραση Christian Haccuria
http://gataros1.blogspot.gr/2016/06/blog-post_44.html
|
